Szkoła Nr 1 w Pabianicach brała aktywny udział w życiu kulturalnym, społecznym i politycznym. Na terenie szkoły działało wiele organizacji i stowarzyszeń angażujących uczniów i nauczycieli.W styczniu 1921 roku zorganizowany został przez J. Dąbrowskiego skauting. Utworzono drużynę harcerską męską i żeńską. Harcerze brali udział we wszystkich uroczystościach i obchodach, urządzali zabawy w szkole oraz wycieczki krajoznawcze. W styczniu 1930 roku zorganizowali pod kierunkiem Pliszkównej i
H. Śmiałkowskiego z okazji 67 rocznicy powstania styczniowego „Wieczór styczniowy” dla dzieci i rodziców, w programie którego znalazł się referat o powstaniu, śpiewy i opowiadanie weterana 1863 roku. 26 stycznia 1932 roku dla harcerzy uruchomiono świetlicę. Według danych z 9-10 czerwca 1936 roku drużyna żeńska liczyła 45 członków, natomiast męska 39 osób. Na podstawie sprawozdania z czerwca 1939 roku wiadomo, iż drużynę żeńską im. Królowej Jadwigi prowadziła drużynowa Stefania Wieczorkówna, opiekunką drużyny była Zofia Ponińska, grupa liczyła 44 druhny. Podzielona została na 4 zastępy. Drużyna żeńska w roku szkolnym 1938/39 urządziła 3 wycieczki, wysłała na obóz szkoleniowy 8 druhen.
Harcerska drużyna męska im. W. Łukasińskiego liczyła 46 druhów. Drużynowym był Roman Chyliński, opiekunem kierownik szkoły H. Śmiałkowski. Drużyna składała się z 5 zastępów. W dniach walki o Zaolzie 18 druhów wchodziło w skład „pogotowia harcerskiego”. 30 kwietnia 1939 roku drużyna urządziła „Wieczorek artystyczny” w celu zdobycia funduszu na zakup sprzętu obozowego. W roku szkolnym 1938/39 zorganizowali 18 wycieczek. Przy drużynie istniała gromada zuchów prowadzona przez Romana Raszewskiego.
Dnia 25 stycznia 1932 roku w szkole zostało zawiązane koło Polskiego Czerwonego Krzyża. Opiekunem została wybrana przez Radę Pedagogiczną Zofia Matłaszkówna. PCK organizowało co roku na terenie szkoły choinkę dla dzieci. W październiku 1934 roku wysłane zostały paczki z odzieżą dla powodzian w Małopolsce. W latach 1935-38 opiekunem PCK była Janina Mielczarkowa. W czerwcu 1939 koło liczyło 120 członków. Według sprawozdania z czerwca 1939 roku do Koła Młodzieży PCK należało 230 uczniów. Funkcję przewodniczącej pełniła Alicja Jakubczak (uczennica klasy VII), opiekunką koła z ramienia Rady Pedagogicznej była Anastazja Lisienkowa i Helena Józefiakowa. Koło dzieliło się na 4 sekcje: pomocy koleżeńskiej, czystości, towarzyskiej i miłośników ptaków i zwierząt. Członkowie kl. VII ukończyli w 1938/39 kurs ratownictwa. Koło przeprowadzało pogadanki o czystości, odżywianiu się, zdrowiu dziecka, ratownictwie w czasie wojny. Na zbiórkach szyto tampony przeciwgazowe, bieliznę dla niezamożnych dzieci. Sekcja pomocy koleżeńskiej pełniła dyżury przy wydawaniu śniadań. Bielizną i odzieżą PCK obdarowało 96 biednych dzieci, zbierano i ofiarowano pieniądze dla ociemniałych dzieci w Łodzi, Polaków za Olzą i na Fundusz Obrony Narodowej. W dniu „Święta Matki” urządzili uroczystą akademię. Zorganizowali wycieczkę do Łodzi w celu zwiedzenia muzeum pamiątek po J. Piłsudskim.
10 września 1933 roku przy szkole powstało Towarzystwo Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych, licząca 54 członków. Prezesem został H. Śmiałkowski, wiceprezesem – aptekarz Grabowski, sekretarzem – nauczyciel J. Dąbrowski, skarbnikiem- naczelnik poczty Kupisek, członkami zarządu – Zofia Ponińska i Janina Walczakówna. W czerwcu 1936 roku Towarzystwo liczyło 98 członków a w 1939 było już 460.
Na terenie szkoły działało również Koło Ligi Morskiej i Kolonialnej, w skład którego wchodziło w czerwcu 1936 roku 65 członków. W rocznicę odzyskania morza zarząd koła urządzał uroczyste obchody dla uczniów. W roku szkolnym 1938/39 jeden członek szkolnego koła pojechał na 3-dniowy kurs organizowany przez Zarząd Główny L.M.K., opiekunem koła był nauczyciel Jan Nowakowski. Do organizacji szkolnych należy jeszcze zaliczyć Krucjatę Eucharystyczną, liczącą w czerwcu 1936 roku 138 członków. Krucjata organizowała na terenie szkoły akademię „Chrystusa Króla”, „Św. Stanisława” i Św. Mikołaja. Członkowie brali udział w Dniu Krucjaty w Łodzi, prenumerowali czasopismo „Orędowniczek” w 80 egzemplarzach. Opiekunką była siostra Benilda Paszkówna.
Już w październiku 1919 roku z inicjatywy J. Papieskiego założono sklepik uczniowski pod nazwą „Odrodzenie”. Sklepik prawdopodobnie przestał funkcjonować, gdyż 4 września 1924 roku ponownie go uruchomiono ale opiekunem został K. Freisler. W latach 1926-29 opiekunem kooperatywy uczniowskiej był H. Śmiałkowski, a z początkiem 1930 roku sklepik przejął J. Dąbrowski. W czerwcu 1939 roku spółdzielnię uczniowską postanowiono zlikwidować, gdyż nie rozwijała się należycie. Sprzedaż artykułów piśmiennych natrafiała na duże trudności, gdyż w okolicy szkoły znajdowało się wiele księgarń i sklepików kolonialnych, w których zaopatrywali się uczniowie.
W szkole funkcjonowała również biblioteka, którą w 1921/22 roku zajmował się uczeń oddziału V – Czesław Bełdzikowski. Zebrania zarządu biblioteki pod jego przewodnictwem odbywały się co 2 tygodnie. Kierownictwo nad biblioteką z ramienia Rady Pedagogicznej sprawował Józef Józefiak. W tym czasie została otwarta czytelnia, którą zaopatrzono w tygodniki: „Płomyk” i „Moje pisemko”.
W celu zakupienia książek szkoła organizowała szereg imprez między innymi wieczorki artystyczne „Pieśni Polskie” w Domu Ludowym oraz przeprowadzano zbiórki pieniężne na terenie szkoły. W 1926/27 roku opiekę nad biblioteką objęła Aniela Nowacka, natomiast biblioteką nauczycielską zajęła się Eleonora Kotlicka. W roku szkolnym 1929/30 biblioteka liczyła już 415 książek. Dzięki częstym zbiórkom pieniężnym szkoła wzbogaciła się o kilkanaście nowych tytułów a zebrane pieniądze przeznaczane były również na reperację zniszczonych książek. W czerwcu 1936 roku, jak wynika z protokołu Posiedzenia Rady Pedagogicznej biblioteką liczącą 1140 tomów opiekowała się Z. Ponińska. Do wybuchu II wojny światowej zgromadzono w szkolnej bibliotece 1270 tomów.
Szkoła od 1922 roku organizowała dla swoich uczniów 4-dniowe wycieczki krajoznawcze. Młodzież szkolna zwiedziła Kraków, Wieliczkę, Warszawę i Poznań. Na terenie szkoły odbywały się liczne uroczystości, obchody rocznic i akademie z okazji świąt narodowych. Nie sposób ich wyliczyć. W listopadzie 1919 roku uczczono rocznicę powstania listopadowego, a w tym samym miesiącu, rok później dodatkowo obchodzono rocznicę wypędzenia i rozbrojenia armii okupacyjnej austriacko-niemieckiej.
Od kwietnia 1924 roku szkoła dość aktywnie brała udział w święcie sadzenia drzew.
W następnych latach w szkole regularnie świętowano kolejne rocznice powstania listopadowego, styczniowego, imieniny Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego, imieniny Marszałka Józefa Piłsudskiego a 13 maja 1935 roku jego śmierć.
Od marca 1930 roku uczniowie wraz z nauczycielami przygotowywali szereg imprez, z których zysk miał być przeznaczony na koszty, jakie szkoła poniesie w przygotowaniach do poświęcenia sztandaru. Wykonanie, Rada Pedagogiczna postanowiła powierzyć Ochronie Katolickiej w Pabianicach. 14 kwietnia omówiono i ustalono sposób jego wykonania. Barwa sztandaru – biała i czerwona. Na stronie białej namalowany obraz Świętego Stanisława Kostki, nad obrazem umieszczony napis „Patronie Młodzieży Polskiej Módl się za nami”. Po stronie czerwonej haftowany biały orzeł i napis „ Z Wiarą Na Przód”. Pod sztandarem miał być umieszczony pełny tytuł szkoły rok założenia i rok fundacji sztandaru.
15 kwietnia 1930 roku odbyło się uroczyste poświęcenie sztandaru szkolnego. Na poświęceniu obecni byli Inspektor szkolny Ludwik Steik, zastępca inspektora Kazimierz Uniejewski, 30 par chrzestnych oraz wielu zaproszonych gości.
Poświęcenia dokonał ksiądz S. Wagner. Szkoła na uroczystości zebrała 714 zł 49 gr., które podzielono na posiedzeniu Rady Pedagogicznej 25 czerwca b.r. na dwie części. Jedną przeznaczono na pomoce naukowe, a drugą na wycieczkę szkolną nad Bałtyk. Grono pedagogiczne postanowiło zabrać na wycieczkę 2 dzieci z Ochrony Katolickiej na koszt szkoły. W uzasadnieniu podano bardzo sumienne wywiązanie się z powierzonego jej wykonania sztandaru szkoły.
Po 1918 roku odbudowa szkoły polskiej miała polegać na, nie tylko nowych koncepcjach programowych, ale i na kształtowaniu uczuciowego stosunku do przeszłości dziejowej narodu. Ten stosunek odzwierciedlał się w obchodach rocznic; Niepodległości Polski, odzyskania Bałtyku, odparcia najazdu bolszewickiego, zwycięstwa polskiej armady pod Oliwą i innych dni, które do 1939 roku należały do stałych uroczystości szkolnych.